Okudum: Satranç – Stefan Zweig

Sayfa Sayısı: 96
Baskı Yılı: 2014
Dili: Türkçe
Yayınevi: Akılçelen Kitaplar

Satranç, Stefan Zweig’in trajik ölümünden kısa süre önce ustalıkla kaleme aldığı son eseridir. Zweig, bu romanda iki farklı zamanda gerçekleşen iki farklı satranç maçını anlatır. Bu maçlardan biri Buenos Aires’e doğru yol alan bir gemide, dünya satranç şampiyonuna karşı yolcuların oynadığı gerçek bir satranç maçı, diğeri ise bu maça sonradan dahil olan gizemli yolcunun kendisine ve Nazi sorgucularına karşı oynadığı maçtır.

Satranç metaforunu ustaca bir kurguyla harmanlar, gizemli oyuncunun dahil olduğu gerçek bir maçı yirminci yüzyılın eleştirisine dönüştürür Zweig.

Psikolojik baskı altındaki insanın çaresizliğini, bunalımlarını ve her geçen anla birlikte benliğini biraz daha yitirişini etkileyici bir biçimde ortaya koyar. Zweig, son bir umutla gizemli oyuncunun maçı kazanmasını ister. Ancak yüzyılın getirdiği hiçlik duygusu, kaybolan uygarlık değerleri karşısında kazanmak mümkün müdür acaba? Tıpkı kendi trajik sonundan önce son bir umutla, başyapıtı Satranç ile yitip giden uygarlığın ardından yaşama tutunmayı deneyen Zweig gibi, bu gizemli oyuncunun da kazanma şansı yoktur ne yazık ki.

Stefan Zweig, olağanüstü betimlemelerle insan bilincinin derinliklerine iniyor, kaybolmakta olan uygarlığın geride bıraktığı hiçliği sarsıcı bir biçimde okuyucunun benliğine işliyor.

Satranç asla unutulmayacak, etkileyici bir başyapıt.

Uzun zamandır iş yoğunluğumdan dolayı kitaplığımda okuma sırasını bekleyen bu şaheseri dün bir solukta bitirdim. Kitabı okumaya başlar başlamaz ilginç konusu bir anda içine çekti ve bir sayfa daha bir sayfa sonrası derken oldukça az sayfalı olan bu eseri bir anda bitirmiş oldum. Stefan Zweig eserinde karakterin yoğun duygularını okuyucuya çok başarılı bir şekilde yansıtıyor.  Az sayfa ile çok şey anlatan kitaplardan…